Total visitas á páxina

martes, 27 de noviembre de 2012

Quousque tandem, Feijóo, abutere patientia nostra?

Quousque tandem abutere, Feijóo, patientia nostra?
Quam diu etiam furor iste tuus nos eludet?

¿Ata cando abusarás, Feijóo, da nosa paciencia?
¿Ata cando esta loucura túa seguirá ríndose de nós?

¿Ata cando temos que seguir escoitando as túas mentiras?
¿Ata cando temos que sufrir as consecuencias das túas mentiras?

¿Ata cando nos seguirás contando contos?
¿Ata cando nos seguirás enganando?

¿Ata cando perseguirás Galiza?
¿Ata cando perseguirás o galego?

¿Ata cando cres que os galegos aguantarán que os trates coma tontos?
¿Ata cando cres que os galegos aguantarán que os trates con desleixo?

Acabarásenos a paciencia e apagaremos a túa burla.
Cansarémosnos das túas mentiras e cantarémosche a verdade.
Aburrirémosnos dos teus contos e buscaremos realidades.
Defenderemos Galiza ca alma galega.
Deixarémosnos de facer o tonto e devolverémoschos desprezos.

Acabaremos cansándonos do teu aburrimento e defenderemos Galiza da túa deixadez.

Nihil timor populi, nihil concursus bonorum omnium...?
¿Nin a alarma do pobo, nin o consenso de tódolos homes honrados...?

Nos autem fortes viri satis facere rei publicae videmur, si istius furorem ac tela vitemus. Ad mortem te, Feijóo, duci iussu consulis iam pridem oportebat, in te conferri pestem, quam tu in nos [omnes iam diu] machinaris
¡E nós, homes fortes, cremos satisfacer á república previndo as consecuencias do seu furor e da súa espada! Hai tempo, Feijóo, que por orde do delegado do goberno debíches ser levado ó suplicio para sufrir a mesma  sorte que contra nos, tamén desde fai tempo, argallas.

Etenim quid est, Feijóo, quod iam amplius expectes, si neque nox tenebris obscurare coeptus nefarios nec privata domus parietibus continere voces coniurationis tuae potest, si illustrantur, si erumpunt omnia?
¿A qué esperar máis Feijóo, si as tebras da noite non ocultan as nefandas xuntas nin as paredes dunha casa particular conteñen os clamores da conxuración, si todo se sabe, si se publica todo? 


Quid est enim, Feijóo, quod te iam in hac Gallaecia delectare possit? in qua nemo est extra istam coniurationem perditorum hominum, qui te non metuat, nemo, qui non oderit
Porque, Feijóo, ¿Qué atractivos pode ter xa para ti Galiza, donde, fora da turba de perdidos, conxurados contigo, non queda ninguén que non che teña medo, niguén que non che deteste?

Quam ob rem, ut saepe iam dixi, proficiscere ac.
Polo cal, como repetidamente che dixen, váite.

Hisce ominibus, Feijóo, cum summa rei publicae salute, cum tua peste ac pernicie cumque eorum exitio.
Váite, pois, Feijóo, para ben da república, para desgracia e perdición túa e de cantos son teus cómplices.


Súde e República
Marco Tulio Cicerón, dixit.